بانک اقتصادنوین با امضای قرارداد پروژه توسعه مدرسه خود در روستای حاجیقره آققلا، به کمبود فضای آموزشی در این منطقه سیلزده پاسخ داد. این پروژه که با سرمایهگذاری بیش از 30 میلیارد ریالی بانک اجرا میشود، شامل ساخت 3 کلاس درس جدید است. این اقدام پس از مخالفت بانک با استقرار کانکسهای موقت در محوطه مدرسه، یک راهکار پایدار و استاندارد برای دانشآموزان فراهم میکند.
روایتی از یک نیاز پایدار در منطقه سیلزده
در روزهای آغازین سال تحصیلی 1400، بانک اقتصادنوین مدرسهای را در روستای حاجیقره از توابع شهرستان آققلا افتتاح کرد. این مدرسه با 3 کلاس درس در زیربنای 306 مترمربع ساخته شد تا به نیاز آموزشی منطقه پاسخ دهد. با این حال، با گذشت زمان و به دلیل تخریب فضاهای آموزشی قدیمی روستا بر اثر وقوع سیل، کمبود کلاس درس همچنان به عنوان یک چالش جدی در این منطقه احساس میشد. نیاز به یک راهکار فوری و کارآمد برای دانشآموزان بیش از پیش ضروری بود.
یک تصمیم کلیدی: ساختوساز به جای کانکس
برای حل موقت مسئله کمبود فضا، مسئولان منطقهای تصمیم به استقرار تعدادی کانکس در حیاط مدرسه بانک اقتصادنوین گرفتند. اما این پیشنهاد با مخالفت بانک مواجه شد. بانک اقتصادنوین معتقد بود دانشآموزان نیازمند یک فضای آموزشی استاندارد و دائمی هستند، نه یک راهکار موقت. بر همین اساس، بانک تصمیم گرفت خود مسئولیت توسعه فضا را بر عهده بگیرد و چند کلاس درس جدید به ساختمان اصلی مدرسه اضافه کند تا یک راهحل ریشهای برای این مشکل فراهم شود.
آغاز فصل جدید با امضای قرارداد توسعه
اخیراً با حضور مسئولان ادارهکل نوسازی مدارس استان گلستان، گامی عملی برای این تصمیم برداشته شد. قرارداد پروژه توسعه 3 کلاس درس جدید برای مدرسه بانک اقتصادنوین در روستای حاجیقره به امضای محمدرضا حسینزاده، مدیرعامل بانک، رسید. بر اساس این قرارداد، یک فضای آموزشی جدید به مساحت 155 مترمربع به مدرسه فعلی افزوده خواهد شد. سهم بانک اقتصادنوین برای ساخت این فضای جدید بیش از 30 میلیارد ریال برآورد شده است که نشان از تعهد جدی این بانک به مسئولیتهای اجتماعی خود دارد.
***
اقدام بانک اقتصادنوین در روستای حاجیقره، نمونهای برجسته از تعمیق مفهوم «مسئولیت اجتماعی شرکتی» است. مخالفت بانک با راهکار موقتی مانند کانکس و انتخاب گزینه پرهزینهتر اما پایدار یعنی ساخت کلاسهای جدید، نشاندهنده نگاه بلندمدت و انسانمحور این سازمان است. این تصمیم از یک کمک مالی صرف فراتر رفته و به یک مشارکت فعال در توسعه زیرساختهای آموزشی یک منطقه محروم و آسیبدیده تبدیل شده است. این رویکرد نه تنها مشکل کمبود فضا را به صورت ریشهای حل میکند، بلکه با فراهم آوردن محیطی استاندارد، بر کرامت و کیفیت تحصیل دانشآموزان تأثیر مستقیم میگذارد و بانک را از یک «حامی مالی» به یک «شریک توسعه پایدار» تبدیل میکند.
