ایالات متحده

گزارش اخیر شورای روابط خارجی (Council on Foreign Relations) از تحولی معنادار در نقشه تجارت جهانی پرده برمی‌دارد: ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا به‌طور فزاینده‌ای خرید کالاهای خود را از چین کاهش داده و در مقابل، کشورهای جنوب شرق آسیا نظیر ویتنام، مالزی و تایلند به سرعت در حال تبدیل شدن به منابع اصلی تامین کالا هستند. این دگرگونی، که ریشه در سیاست‌های تعرفه‌ای و بازآرایی استراتژیک زنجیره‌های تامین دارد، فرصت‌های جدیدی برای اقتصادهای نوظهور آسیایی ایجاد کرده، هرچند چالش‌هایی نظیر وابستگی به مواد اولیه چینی همچنان پابرجاست. توقف تعرفه‌های آمریکا بر برخی کشورهای آسیایی در ابتدای آوریل و واکنش‌های متفاوت کشورهای منطقه، از جمله تلاش برای خرید کالاهای آمریکایی یا مذاکرات تجاری فشرده، از دیگر ابعاد این پدیده در حال تکامل است.

در سال ۲۰۲۵، ایالات متحده با بیشترین تعداد شرکت میلیارد دلاری و مجموع ارزش بازار چشمگیر، همچنان پیشتاز اقتصاد جهانی است. در کنار این قدرت بزرگ، کشورهای کوچکی چون موناکو، لوکزامبورگ و ایسلند با تمرکز بر شرکت‌های پرسود به ازای جمعیت، مدل‌های تازه‌ای در ارزش‌آفرینی جهانی ارائه کرده‌اند؛ به‌گونه‌ای که موناکو با بالاترین نرخ سرانه شرکت، نمونه‌ای از اقتصاد تخصص‌محور به شمار می‌رود. گزارش‌های جدید نشان می‌دهد، علاوه‌بر نقش‌آفرینی غول‌های آمریکایی، قدرت‌های کوچک با زیرساخت‌های مالی قوی و نوآوری مستمر، وزن ویژه‌ای در معادلات آینده اقتصاد جهانی پیدا کرده‌اند.

گزارش‌ها نشان می‌دهد که تولید فولاد سبز مبتنی بر هیدروژن تا سال ۲۰۳۵ به حدود ۴۶ میلیون تن خواهد رسید که تنها ۲.۵ درصد از تولید سالانه فولاد در جهان را شامل می‌شود. علی‌رغم رشد تولید فولاد سبز، هزینه‌های بالای هیدروژن، مشکلات زیرساختی و عدم قطعیت در سیاست‌گذاری‌ها موانع اصلی توسعه آن به شمار می‌روند. در عین حال، کوره‌های بلند زغال‌سنگ‌سوز همچنان تا سال‌ها به عنوان فناوری غالب باقی خواهند ماند.

آژانس بین‌المللی انرژی پیش‌بینی کرد که در پی ناامیدی از بهبود روند تقاضا بازارهای جهانی نفت خام در سال ۲۰۲۵ با مازاد عرضه روبه‌رو خواهد بود.